Drugi wiersz koralgolka

Radość człowieka pogrążonego w wiecznym smutku, który spotkał swoją prawdziwą miłość.

Dziękuje za wiarę.
Dziękuje za siłe.
Bo prawie się pogrążyłem.

Dziękuje za szczerość.
Dziękuje za słowa.
Dziękuje że ktoś mnie zaakceptował.

Teraz już jestem bardzo szczęśliwy.
Nic więcej nie trzeba, tylko
trwać wiecznie w tej chwili.