coś nowego

W przedszkolu dzisiaj byłam przed ósmą minut piętnaście. Kiedy to znajoma z klasy powiedziała, że nie będzie naszej opiekunki grupy, przy której miałam dziś zaliczyć zajęcia dydaktyczne z całą grupą, na temat zawodów wykonywanych przez dorosłych. Pani z grupy 3-4 latków, zapytała się czy mam coś przygotowane, ale mnie się już nie chciało tych zajęć prowadzić i tylko odburknęłam jej, ona niestety nie może ich ocenić, bo nie jest naszą nauczycielką, po co robiłam masę solną, z kilograma mąki, po co się starałam i pół dnia spędziłam na rysowaniu ilustracji przedstawiających osoby dorosłe wykonujące różne zawody, zamiast uczyć się na zaliczenia, pytam, po co szukałam tekstu o zawodach i zagadek, no, po co.. po to żeby nie miał mnie kto ocenić, zrobiłam zabawę „na marne”, dzieci do tego były nieznośne, tylko garstka była zainteresowana, po co to wszystko? Zajęcia były dla 21 dzieciaków, a zainteresowanych było może 6, organizacja i przebieg nie były monotonne, bardzo się podobały opiekunce w tej grupy przedszkolnej, powiedziała, że ciekawie przemyślana organizacja, i czy mogę dać na gazetkę ilustracje te, co zrobiłam. Chociaż tyle…

Do tego wszystkiego koleżanka, z którą miałyśmy na jutro opracować pewne pytanie z wychowania dziecka, opracowała go sama, a ja miałam tylko przepisać na komputerze, jednak, takie było w przedszkolu zamieszanie, ze po zajęciach, które prowadziłam poszłyśmy z dzieciakami na próbę do, MOK-u, że nie pomyślałam, aby wziąć przeze mnie przygotowane materiały, zostało to wszystko i w środku to pytanie ( folię z materiałami), ciekawe jak się wytłumaczymy w szkole. A wracając z przedszkola, powiedziałam jej, nie świadoma tego, że nie mam w plecaku, ze mi się nie będzie chciało tego przepisać, i kłótnia była niepotrzebna. Nie wiem co sie ze mną dzieje....chyba mam depresję :( raczej napewno!